روزنامه گل

وحیدرضا عبدی نژاد - با اینکه برد جانانه‌ای و انتقام گونه‌ای مقابل قطری‌ها به دست آوردیم و تا حدی دل پرغصه هواداران بابت بازی نیمه نهایی جام ملت آسیا تسکین پیدا کرد ولی مسلما نباید در باد آن خوابید... برخی از دور و بری های تیم ملی(کادرفنی) بعد از پایان بازی جوری با رسانه‌ها و هواداران صحبت کردند که انگار دست مان بالاخره به جام ملت‌های آسیا رسیده یا توانستیم در جام جهانی حسابی خودنمایی کنیم!

بعد از برد شیرین مقابل قطری‌ها حتما به اذهان آنهایی که فوتبال را حرفه ای دنبال میکنند خطور کرد که ؛ سقف آرزوهای فوتبال ما تا کجاست؟آیا تا برد پرگل مقابل قطر است و تمام؟! آیا دغدغه فوتبال ما ازبکها و قطری ها و قرقیزستان است یا بسنده کردن به مقام نخست بازی‌های انتخابی جام جهانی در راه صعود به آن که دیگر آسان شده است و دیگر هیچ؛ که همه می دانیم در شرایط فعلی آنهم(صعود به جام جهانی) راحت الحلقومی برای فوتبالیستهای ملی پوش مان شده!آیا بعد از سالیان سال با این استعداد و پتانسیل هایی که داریم حضور تا مرحله نیمه نهایی جام ملت‌ها کافی و قابل دفاع است اصلاً چرا نباید دغدغه‌های درخور و آبرومندانه تری داشته باشیم؟ دغدغه امکانات بهروز و بهتر چمن و زمین و ورزشگاه‌های مناسب‌تر در حد شان فوتبال ایرانی یا جوانگرایی برای تیم ملی تا جام جهانی آینده، ارائه فوتبالی منسجم تر و باثبات (نه یک روز آفتابی و روز دیگر ابری و دلگیر!)واقعا بهتر نیست به جای جدالهای رسانه‌ای و جنگ و جدل‌های بیهوده به فکر سر و سامان دادن به خط دفاعی تیم ملی باشیم.خط دفاعی که بعضا راحت شکافته می‌شود و آسیب پذیر است‌. این درست که چهار گل زدیم و البته کیفش را هم بردیم که حق مان هم بود ولی وقتی قطر یا حتی قرقیزستان و امارات می‌توانند از شکاف‌های خط دفاعی ما به راحتی عبور کنند دو فردای دیگر در جام جهانی با این خط دفاعی مقابل غولها مثلا آلمان و اسپانیا و برزیل و.... چه کنیم و آنها را کجای دل این داستان بگذاریم؟! پس این دلواپسی ها به حق و از سر دلسوزی و عرق ملی است و بس...بجای ایراد و بهانه از کارشناس و گزارشگر بازی ؛ ای کاش از همین الان دغدغه آقایان و کادر فنی سر و سامان دادن به مشکلات و نقایص مهم و نگران کننده تیم ملی باشد تا الان سخت گل می‌زدیم و حالا نسبتا کمی راحت‌تر گل می‌زنیم ولی چه در حمله و مخصوصاً چه در دفاع باید مشکلات ریشه یابی و برطرف شوند اگر بنا به حضوری مقتدر در عرصه جام جهانی باشد تا دیگر داستان غم انگیز آن شکست سنگین بازی ایران با انگلستان تکرار نشود. ای کاش دغدغه ما این باشد که ببینیم حتی با قرار گرفتن در گروه سخت جام جهانی چگونه می‌توانیم بالاخره طلسم را بشکنیم صعود کنیم و البته که صدها ای کاش دیگر وجود دارد که فرصتش نیست و در این متن نمی‌گنجد کلام آخر اینکه آقایان موفقیت‌هایی که دارد تبدیل به آرزوهای تقریبا محال میشود و هزاران راه پرافتخار نرفته را از همین امروز دریابید؛ با قطر دیگر کاری نداریم، به بلند پروازی های مان در پرواز به آمریکا و کانادا بیاندیشید!