این طارمی یا آن طارمی؟
روزنامه گل
شاید کمتر کسی شک داشته باشد که مهم‌ترین ستاره فعلی فوتبال ایران مهدی طارمی است؛ مهاجم 32ساله‌ای که بعد از چندین فصل درخشش در پورتوی پرتغال، در یکی از بزرگترین ترانسفرهای تاریخ فوتبال کشور راهی اینتر ایتالیا شده و فعلا هم آنجا نمایش قابل‌قبولی داشته است. با این حال آنچه این اواخر جلب توجه می‌کند، کیفیت متفاوت عملکرد طارمی در تیم‌های باشگاهی و ملی است؛ جایی که او در لباس نراتزوری، با وجود تازه‌وارد بودن نمایش‌های مؤثری دارد و حتی مورد تمجید مداوم کادرفنی هم قرار می‌گیرد، اما در تیم ملی واقعا آن بازیکن زهردار با استاندارد بسیار بالا را نمی‌بینیم. چرا؟
ستاره‌ای که دیده نمی‌شود
مهدی طارمی برابر ازبکستان گل نزد و اصلا درست و حسابی در زمین بازی هم دیده نشد. او در مصاف قبلی با ازبکستان در تهران هم چنین عملکردی داشت و البته در مسابقه آخر تیم ملی با امارات نیز آنقدر که انتظار می‌رفت به چشم نیامد. او البته در این فاصله یک گل 3امتیازی برابر قرقیزستان به ثمر رساند، اما واقعا چنین تیمی را نمی‌توان یک حریف قدر و قلدر برای فوتبال ایران به شمار آورد که لازم باشد بازیکن اینتر به آن گل بزند، آن هم از روی ریباند و با اشتباه دروازه‌بان. مقصود از این مطلب، زیر سؤال بردن توانایی‌های طارمی نیست، چرا که چنین کاری بیهوده به‌نظر می‌رسد، اما او مدت‌هاست تأثیرش را، مخصوصا در مسابقات مهم ملی از دست داده. آخرین گل طارمی در یک میدان مهم و سرنوشت‌ساز ملی، به بازی با سوریه در یک‌هشتم نهایی جام ملت‌های آسیا برمی‌گردد که اولا از روی نقطه پنالتی بود و ثانیا طارمی در همان بازی اخراج شد و تیم ملی را تا مرز حذف از تورنمنت پیش برد. طعنه‌آمیز اینکه در یکی از بهترین بازی‌های سالیان اخیر تیم ملی برابر ژاپن، طارمی غایب بود و نبودنش هم اصلا احساس نشد!
کجاست آن عملکرد درخشان؟
آن طرف داستان اما اثرگذاری طارمی در تیم باشگاهی‌اش واقعا روشن و انکارناپذیر است. مهاجم بوشهری در تورنمنتی مثل لیگ قهرمانان اروپا 90دقیقه برابر منچسترسیتی بازی می‌کند و با توجه به همکاری‌اش با سایر نفرات، از تمامی سایت‌های تحلیلی نمره قبولی می‌گیرد. آیا واقعا امثال قرقیزستان، ازبکستان و امارات، رقبایی سختتر از سیتی به‌حساب می‌آیند؟ فاصله معنادار همبازیان طارمی در تیم ملی و اینتر را درک می‌کنیم، اما خود مهدی چی؟ این همان بازیکن آنجاست؟ قبلا هم یک‌بار نوشتیم و متأسفیم که بعد از چند‌ماه دوباره باید همین سؤال را تکرار کنیم؛ آیا هیچ خاطره مهمی از یک درخشش سرنوشت‌ساز و فراموش‌نشدنی در تیم ملی از طارمی به یاد می‌آورید؟ تعدادشان واقعا کم است.
فرضیه‌ای که قابل قبول نیست
معمولا وقتی بحث به اینجا می‌کشد، یک عده هم هستند که پای کم‌فروشی در تیم ملی و حفظ ساق‌ها برای تیم باشگاهی را وسط می‌کشند، اما واقعا نمی‌شود چنین فرضیاتی را در مورد طارمی جدی گرفت، مخصوصا که او به‌شدت به امیر قلعه‌نویـی علاقه دارد و از این مربی حمایـــت می‌کند. شاید هم تفاوت سطح کیفی مزبور، ناشی از ناتوانـی مربیان تیم ملی در استفاده از این بازیکن باشد که این خودش یک بحث جداگانه مفصل است.
