روزنامه گل

علی مسعودی - ليگ برتری که هزاران مشکل دارد و هر روز هم به مشکلاتش اضافه می شود پا به بیست و‌ چهار سالگی گذاشته و ربع قرن را در یک قدمی اش می بیند. وقتی بیست و چهار سال پيش مسوولان خوش فکر! فوتبال تصمیم گرفتند نام ليگ آزادگان را به لیگ برتر تغییر داده و فوتبال ایران را مثلا! پیشرفت دهند مرحوم زنده یاد ناصر حجازی حرفی را به کنایه زد که هنوز هم باید از حرف کنايه ای او به نیکی یاد کرد و روحت شاد گفت‌. ا‌و در جواب خبرنگارانی که پرسیدند ليگ برتر را چطور می بینید، مرحوم حجازی گفت؛ لیگ برتر با لیگ آزادگان هیچ فرقی نکرده و فقط شماره پیراهن بازیکنان از فارسی به لاتین تغییر کرده است.

حال باید پس از ۲۴ سال باز هم از حرف "گوهربار" محروم حجازی یادی کنیم و بعد از نزدیک به ربع قرن به همان حرف مربی برسيم که همیشه واقعيت را می گفت ولی متاسفانه به مذاق خیلی از مسوولان هم خوش نمی آمد چون هیچ وقت انتقاد پذیر نبودند! متاسفانه در لیگ بیست و چهارم تیم ها به مشکلی برخورد کرده اند که اگر هر کشوری از این مشکل خبردار شود فقط می خندد. وقتی کشورها خبردار شوند بيشتر از تیم های حرفه ای ایران زمین مسابقه ندارند و دربه‌در دنبال زمین مسابقه هستند چه فکری می کنند؟! البته به آنها بگویند در ایران ورزشگاه بسیار زیاد است ولی این ورزشگاه ها یا چمن مناسبی برای انجام مسابقه ندارند و یا اجازه مسابقه در آن برای انجام بازی فوتبال نمی دهند چه فکری می کنند؟!

اگر به همین کشوری های مثلا پیشرفته! بگويند ما ورزشگاهی داشتیم (شیرودی یا همان امجدیه ) که فينال لیگ قهرمانان آسیا در آن برگزار شده و الان در آن لیگ پایه ها هم برگزار نمی شود چه فکری می کنند؟! اگر به این کشور ها بگويند دو ورزشگاه روبروي هم ( دستگردی و راه آهن ) داشتیم که در یک روز همزمان در هر دو مسابقات سطح اول فوتبال برگزار می شد و هیچ اتفاقی هم رخ نمی داد ولی الان همین ورزشگاه ها بلا استفاده مانده اند چه فکری می کنند؟! اگر به همین کشورها بگويند استادیوم آزادی داریم که ۵۰ سال پیش ۱۸ ماهه ساخته شده و یک زمانی جزو ۵ ورزشگاه با ابهت دنیا محسوب می شد ولی الان حدود ۵ سال است که می خواهند بازسازی کنند اما نمی توانند، چه فکری میکنند؟! اگر به همین کشورهای پر ادعا بگویند ما در شهری ورزشگاه ساختیم که حتی یک فوتبالیست هم ندارد و جالب اینجاست همين شهر فاقد بیمارستان است چه فکری می کنند؟! اگر به همین کشورها بگويند ما در پايتخت بزرگ کشور بیش از ۵ ورزشگاه به اصطلاح استاندارد داریم‌ ولی نمی توانیم درآن مسابقه برگزار کنیم چه فکری می کنند؟!

اگر همین کشورها متوجه شوند ما استادیوم داشتیم که چمن آن تنها پس از دو سال افتتاح الان قابل استفاده نیست چه فکری می کنند؟! اگر همین کشور ها بفهمند ما در لیگ نخبگان دو نماینده داریم که هر دو نماینده استادیوم ندارند و باید در شهر دیگری آن هم اگر مجوز بدهند! میزبانی کنند، چه فکری می کنند؟! البته شاید هم باز رونالدو به داد فوتبال ایران برسد و برای اینکه جلو چشم ابر ستاره فوتبال جهان آبروریزی نکنند تا قبل از ورود او به ایران حداقل یک استادیوم برای میزبانی جناب سی از سون و یارانش آماده کنند و استقلال و پرسپولیس را نجات دهند! حال سوال اینجاست آیا با این همه امکانات بهتر نیست فوتبال را چند سالی تعطیل کنیم و هر وقت امکاناتش را فراهم کردیم به سمت آن برویم؟! یا بهتره نیست کمیته انضباطی، اخلاق و تعیین وضعیت که تعداد شان کم هم نیستند و هر روز جریمه های چند میلیاردی را صادر می کنند به جای این همه جریمه یک بار هم فدارسیون فوتبال و مسوولان متولی آن را جریمه کنند که مسابقات را بدون داشتن ورزشگاه برگزار می کنند؟! یا اینکه بهتر نبود وقتی کشور قطر بعد از جام جهانی ورزشگاه های پیش ساخته قابل حمل را وقتی داشت وقف می کرد یکی از آنها را ما می گرفتیم و در تهران سرهم می‌کردیم و الان حداقل یک ورزشگاه قابل استفاده در پايتخت داشتیم؟