روزنامه گل

«یار در خانه و ما گرد جهان می‌گردیم»؛ این شاید تعبیری کوتاه از رنجی باشد که پرسپولیس در یک ‌ماه گذشته برای پر کردن جای خالی عبدالکریم حسن در پست دفاع چپ تحمل کرد. مدیران این باشگاه مدت‌ها وقت صرف مذاکره با یحیی عطیه‌الله مراکشی کردند و درنهایت به بدترین شکل ممکن شکست خوردند. این در حالی است که آنها در مدت کوتاه‌تری می‌توانستند با میلاد محمدی مذاکره کنند؛ مدافع چپ ایرانی شاغل در لیگ ترکیه که همه از علاقه‌اش به پرسپولیس خبر دارند. در نهایت هم همین گزینه از سر اجبار فعال شد تا با حضور محمدی، یک سهمیه خارجی تیم نیز حفظ شود. البته که مسئله «کیفیت» بسیار کلیدی است و حالا محمدی در عمل باید نشان بدهد برای پر کردن این پست، چیزی کمتر از گزینه‌های خارجی نداشته است. او یک هوادار سرسخت پرسپولیس بود که از لیدری روی سکو به مرحله عقد قرارداد با تیم محبوبش رسید و رویای خود را محقق کرد؛ آیا میلاد قدر این فرصت را خواهد دانست؟

ناکام در هجومی

واکنش‌ها به حضور میلاد محمدی در پرسپولیس نسبتا مثبت بوده و خیلی از هواداران این تیم نظر خوبی در مورد جذب این مدافع ملی‌پوش داشته‌اند. به‌هرحال او سابقه 61بازی ملی را در کارنامه‌اش دارد و در جام‌جهانی هم به میدان رفته است. با این حال یک نگرانی فنی بزرگ در مورد این بازیکن وجود دارد؛ اینکه آمار تهاجمی او چندان چنگی به دل نمی‌زند. شاید باورکردنی نباشد اما محمدی در 3فصل گذشته هیچ پاس گلی نداده و تنها یک‌بار موفق به گلزنی شده است! او در این مدت برای آاک آتن و آدنا دمیر اسپور ترکیه بازی کرده. از نظر تهاجمی، بهترین دوران میلاد در فصل 21-2020 رقم خورد که در همه مسابقات، 41بار برای خنت بلژیک به میدان رفت، یک گل زد و 5پاس گل داد. او در این فصل سابقه 5بازی در لیگ اروپا را هم در کارنامه‌اش به ثبت رساند. به‌طور کلی میلاد محمدی در 10فصل گذشته برای همه تیم‌هایش در همه تورنمنت‌ها، 269بار به اندازه بیش از 21هزار دقیقه به میدان رفته که حاصل آن 7گل زده و 17پاس گل بوده است.

نجات وحید؟

فارغ از اینکه میلاد محمدی چه کیفیتی دارد و چه عملکردی در پرسپولیس خواهد داشت، حضور او در ترکیب به‌عنوان مدافع چپ تخصصی می‌تواند موجب آزادی وحید امیری شود. گاریدو در هفته اول از سر ناچاری از امیری در این پست استفاده کرد که البته وحید قبلا هم تجربه حضور در این منطقه از زمین را داشت. گذشته از اینکه دیگر سن امیری برای بازی در پستی که مدام نیاز به رفت و برگشت در طول زمین دارد مناسب نیست، استفاده از او در این پست، خواص هجومی این بازیکن را هم از بین می‌برد. حالا گاریدو می‌تواند از امیری به‌عنوان وینگر یا مهاجم سایه استفاده کند؛ ولو به‌عنوان بازیکن ذخیره در دقایق پایانی. امیری در هفته‌های پایانی فصل گذشته به خوبی در این نقش ظاهر شد و چندبار ورق بازی را به سود تیمش برگرداند. شاید مهم‌ترین تجربه از این دست، کام‌بک تاریخی در بازی با استقلال خوزستان بوده باشد.