روزنامه گل

وحیدرضا عبدی نژاد - لیگ پر ماجرا و نسبتا پرحاشیه فوتبال ایران مثل سایر لیگ‌های حرفه‌ای دنیا با همه هیاهویی که داشت بالاخره به نقطه پایان رسید و با قهرمانی سرخ پوشان پایتخت به خاطره ها پیوست.به بهانه پایان فصل فوتبال و انتظار برای شروعی دیگر ولی بهتر ، فرصت را مناسب دیدیم که جنبه های دیگری از لیگ و نواقصی که شاید کمتر به آن پرداخته شده را نمایان کنیم.با اینکه مثل همیشه از نقاط قوت لیگ اخیر حضور پرشور هواداران عاشق فوتبال در استادیوم‌ها و پر شدن سکوی استادیوم های تهران و شهرستان‌ها بود ولی برخلاف سکوهای پرحرارت تماشاگرانش بر روی نیمکت مربیان جاهای خالی محسوسی از مربیان و چهره های محبوب فوتبال ما وجود داشت.علاوه بر داستان ادامه دار سیستم ویدیویی و فقدان آن که ایراد کوچکی هم نیست ولی خلا موضوع مورد بحث مان در فوتبال ایرانی اگر از مسائل و کمبودهای بزرگ فوتبال مان پر اهمیت تر نباشد ، درجه حساسیت و اهمیتش کمتر هم نیست؛منظورمان جای خالی بزرگان فوتبال کشورمان و مربیان فعال و موفقی است که مدت‌ها پیش با حضورشان هم اصطلاحا جذابیت ها و خوراک خبری داشتند و هم مفید واقع می شدند و برخی هایشان بازیکن سازهای قهاری هم بودند،(کاشف فوق ستاره هایی چون طارمی و...) که متاسفانه در سال‌های اخیر فعالیتی نداشتند و بیرون گود بودند.اتفاقاً فوتبال ایران و نیمکت‌های باشگاهی فوتبال ما شدیداً به حضور این سرمایه‌های فوتبالی نیازمند است . به راستی که چقدر دل همه عاشقان فوتبال برای برگشت اسطوره هایی مثل علی دایی تنگ شده است و چقدر خوب می‌شود اگر امثال علی دایی‌ها به فوتبال برگردند و علاوه بر بالا بردن هیجان و جذابیت لیگ در سنگین شدن وزن نیمکت‌های مربیگری و بار فنی بالا نقش به سزایی دارند یا بازگشت یحیی گل محمدی به فوتبال که همچنان می تواند با تزریق تفکرات هوشمندانه فوتبالی اش به باشگاهی که در آن فعالیت خواهد کرد نشاط خاصی به فضای لیگ برتر بدهد، هرچند که این روزها شایعه حضور یحیی روی نیمکت فولاد خوزستان و سایر باشگاه ها بسیار به گوش می‌رسد اما واقعیت این است که هنوز چیزی قطعی نیست و حتی اگر در روزهای آتی شایعه برگشت او روی نیمکت پرسپولیس و فعالیت مجدد او را شنیدیم نباید تعجب کنیم!

اینجا جا دارد به اسامی دیگری هم اشاره کنیم که حضورشان با توجه به محبوبیت و اعتبار بالای شان در فصل جدید فوتبال ما، حال و هوای خاصی به لیگ خلیج فارس می بخشد؛چهره خاص دیگری مانند وحید هاشمیان که مربیگری را به شکل پایه‌ای و اصولی فرا گرفته است(دوره ای در کنار پپ در آلمان) ، چقدر خوب میشود که تجربیات و علم و دانش مربیگری خود را به جای کشورهای دیگر برای بازیکنان جوان و داخلی خودمان ارائه و خرج کند یا مهدی مهدوی کیا که البته اخیرا اعلام کرده فعلاً تمایلی برای مربیگری در فوتبال ایران ندارد اما گر در آینده‌ای نه چندان دور بسترهای لازم برای فعالیت امثال او فراهم شود او هم آمدنی خواهد بود .به یکباره یاد احمدرضا عابدزاده هم افتادیم نام بزرگ و محبوب دیگری از فوتبال ما که مدت‌هاست او را هم در دل دیگ جوشان لیگ مان نداریم ، او با سابقه مربیگری و پرورش گلرها در آنسوی آبها طی سالهای گذشته ، قادر است گلرهای جوانی را هم تربیت و معرفی کند.

کلام آخر اینکه حالا تصور کنید اگر اکثر این اسامی مذکور و یا چهره‌های مطرح و محبوب و کاربلد دیگری که متاسفانه این روزها آنها را نداریم و در این متن ناخواسته نام شان از قلم افتاد اگر بزودی روی نیمکت‌های مربیگری تیم‌ها و در درون گود باشند (بجای اینکه در بیرون این گود صرفا فقط یک تماشاگر حرفه‌ای تلقی شوند!) چقدر به پویایی و جذابیت و بالاتر رفتن سطح لیگ برتر کمک خواهند کرد و موثرند.

امیدواریم در فصل جدید فوتبال شاهد تحولات و اتفاقات جذاب و بزرگی باشیم که یکی از آن اتفاقات همین کام بک بزرگان فوتبال است که قطعاً علاوه بر اینکه هواداران فوتبال را به وجد می‌آورد حتی در لیگ قهرمانان آسیا هم با حضور این بزرگان می‌توانیم بزرگی کنیم و به اعتبار نماینده‌های ما در میادین بین‌المللی افزوده خواهد شود پس به امید کامبک‌هایی که چاره سازند...