روزنامه گل

آیدا شهبازی - یک از ویژگی های مربی و کادرفنی خوب و قوی این است که از شاگردانش بهترین و موثر ترین بازی را بگیرد. این کار چه از طریق تمرینات و کارهای فنی مانند تغییر پست یا کم و زیاد کردن اختیارات و وظایف یک بازیکن درون زمین و چه کار کردن روی مسائل روحی و روانی حاصل می شود. این موضوعی است که نمونه های فراوانی از آن را در همین استقلال شاهد بوده ایم. مهدی قایدی با استراماچونی به اوج رسید و مسیر صعودی اش آغاز شد. سعید مهری در تیم ساپینتو بهترین عملکرد تمام دوران فوتبالش را ارائه کرد و امیرحسین حسین زاده جوان زیر نظر فرهاد مجیدی یک شبه ره صدساله را رفت و از اوج گمنامی به شهرت و پیراهن تیم ملی رسید. از این دست مثال و نونه ها چه در استقلال و چه سایر تیم ها زیاد است. کما اینکه نقطه مقابل آنهم وجود دارد؛ یعنی ستاره هایی که در کار با مربیان موفق نبودند و سوخت شدند.

این مقدمه چینی ها برای این بود که از این زاویه کارنامه جواد نکونام در استقلال را مورد بررسی قرار دهیم. در بحث جوانگرایی کارنامه جواد تقریبا خالی است. پای چندد جوان تیم ملی امید به استقلال باز شد، اما جز در چند مورد معدود و انگشت شمار کادرفنی استقلال حتی با وجود نیاز مبرم به این جوان ها اعتماد نکرد و میدان نداد. مصدومیت یامگا فرصت خوبی بود تا نکونام روی سامان تورانیان سرمایه گذاری کند، اما او ترجیح داد با کنار گذاشتن رضا میرزایی از مصدومیت برگشته، میلاد فخرالدینی سن و سال دار و امتحان پس داده را برگرداند.

از این موضوع که بگذریم در بخش دوم یعنی گرفتن بهترین بازی بازی از مهره ها هم نکونام توفیق چندانی نداشت. نمونه بارز این موضوع هم کسی نیست جز آرمان رمضانی مهاجم اغلب نیمکت نشین آبی ها که با وجود مشکل گلزنی استقلال در طول فصل یعنی 30 بازی فقط 733 دقیقه یعنی معادل 8 مسابقه در ترکیب این تیم بوده است. نکته جالب آمار قابل توجه رمضانی در همین تعداد بازی کم است. آرمان در فصل گذشته 3 گل زده و 3 پاس گل دارد و روی 6 گل تاثیر مستقیم داشته است. بهترین گلزنان استقلال در فصل گذشته مهرداد محمدی با 8 گل زده و بلانکو با 6 گل زده هستند!

در طول فصل هم منتقدان نکونام در مقابل ادعای او مبنی بر خالی بودن دستانش این نکته را یادآوری می کردند که فرهاد مجیدی با امثال آرمان رمضانی، جعفر سلمانی، محمدحسین مرادمند و ... که تبدیل به بازیکن نیمکت نشین شده اند یا جوانان هایی چون حسین زاده و جلالی و حردانی و مازاد های نکونام از جمله ارسلام مطهری توانست استقلال را قهرمان کند.

شاید اگر نکونام هم می توانست از جوان های تیمش بهتر استفاده کند و از امثال آرمان رمضانی بهتر بازی بگیرد امروز او بود که جام قهرمانی را بالای سر می برد. با این وجود نکونام ترجیح داد بابت جذب نشدن ستاره های دست نیافتنی چون جهانبخش و قدوس و عزت الهی یا نخریدن بازیکنان امتحان پس داده ای جون فرشید باقری و اسماعیلی بهانه جویی کرده و بر همه از مدیرتا پیشکسوت و هوادار منت بگذارد که با دست خالی در حال جنگ قهرمانی است!