چهار لحظه سرنوشت‌ساز
روزنامه گل
امیرحسین انوشیروانی - قهرمانی هر تیمی، برآیند یک فصل تلاش است و نباید آن را منحصر به چند بازی خاص دانست، اما برای هر مجموعه‌ای که به شکلی دراماتیک فاتح جام می‌شود، چند لحظه خاص وجود دارد که بدون آنها چنین موفقیتی به دست نمی‌آمد. این موضوع در مورد پرسپولیس هم صدق می‌کند و دست‌کم 4 لحظه خاص در نیم‌فصل دوم وجود داشت که قرمزها را به سمت کسب عنوان قهرمانی پیش برد.
حوالی دقیقه 70 بازی با نساجی در وطنی است. پرسپولیس با اشتباه فاحش سروش رفیعی 10 نفره شده، گل مساوی را خورده و همچنان تحت فشار رقیب است. در چنین شرایطی سینا اسدبیگی با یک پاس در عمق طلایی و سی متری اوستون اورونوف را با گلر حریف تک به تک می‌کند تا ستاره ازبک گل دوم خودش و تیمش را بزند. بدون این گل در آن شرایط، به احتمال زیاد پرسپولیس امتیاز از دست می‌داد.
در مورد کام‌بک تاریخی قرمزها برابر استقلال خوزستان زیاد حرف زده شده و گل‌ها یکی از دیگری مهم‌ترند. شاید بسیاری عقیده داشته باشند گل چهارم که به وسیله اوستون اورونوف به ثمر رسید نقطه‌عطف این بازی بود، در حالی که گل تساوی‌بخش عیسی آل‌کثیر هم همین اندازه اهمیت داشت؛ گلی که در اثر فرصت‌طلبی مهاجم قرمزها به ثمر رسید و کار را به تساوی کشاند. در این لحظه بود که همه ایران فهمیدند گل چهارم هم از راه خواهد رسید؛ همه، غیر از جواد نکونام!
سریعترین جبران مافات تاریخ! مسعود ریگی که به شکلی فاحش و عجیب مقصر گل تساوی‌بخش شمس‌آذر به پرسپولیس شده بود، چند دقیقه بعد جبران کرد و با یک ضربه از پشت محوطه جریمه گل دوم را زد. در فضای بسیار سنگین ورزشگاه و برابر تیم سخت‌جان شمس‌آذر، کار به راحتی می‌توانست گره بخورد، اما ریگی تنها گل فصلش را زد و آنطور دیوانه‌وار شادی کرد.
نهایتا هم باید به گل قهرمانی اشاره کرد. در هفته‌ای که مس رفسنجان بر خلاف انتظارات نمایشی کاملا تدافعی داشت و کمترین امید گل خود را از زمان حضور محرم نویدکیا ثبت کرد، پرسپولیس در آخرین دقایق روی سانتر وحید امیری و ضربه سر گئورگی گولسیانی به گل رسید؛ گل قهرمانی توسط بازیکنی که جواز صعود تیم از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا را باطل کرده بود!
