روزنامه گل

سیدمحمد کسری رضوی - پرسپولیس در یک شب رویایی که شاید کمتر هوادار این تیم فکرش را می کرد با سه گل از استقلال خوزستان عقب افتاد و بعد با یک کامبک فوق العاده توانست با سه گل خورده را با چهار گل عوض کند و با پیروزی در این مسابقه، با تساوی استقلال تهران، صدر جدول را در اختیار بگیرد.

اتفاقی عجیب و غریب که آنقدر برای استقلال تهران و بازیکنان جواد نکونام عجیب و غریب بود که بعد از تساوی این تیم با نساجی در قائمشهر، همه انگشت حیرت به دهان گرفته بودند و به نوعی دیگر جام را از دست رفته برای خودشان دیدند. حالا همه چیز برای به دست آوردن نهمین قهرمانی در لیگ برتر در اختیار خود پرسپولیس و بازیکنان تیم اوسمار است.

جایی که اگر در دو بازی باقی مانده در قزوین مقابل شمس آذر و در تهران مقابل مس رفسنجان برد را به دست بیاورند آن وقت این تیم می تواند همچون لیگ بیستم که از یک غفلت سپاهان در بازی با ملوان استفاده کرد، در این فصل هم این اتفاق را رقم زده و با یک سبقت میلی متری به قهرمانی برسد. به همین بهانه نگاهی داریم به دو بازی های آخر پرسپولیس در فصول گذشته که در نهایت توانسته جام قهرمانی را بالای سر ببرد.

پرسپولیس بیشتر برده

نگاهی به هشت قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر ایران نشان می‌دهد که قرمزهای پایتخت در ادوار مختلف در بیشتر دو بازی آخر خود توانسته اند برنده از زمین خارج شوند. در این زمینه پرسپولیس از مجموع 16 مسابقه پایانی خود در هشت دوره ای که عنوان قهرمانی را به دست آورده، در 11 مسابقه برنده بوده و تنها با 2 تساوی و 3 باخت کارش را به پایان رسانده است. نکته مهم در این زمینه کفه سنگین بردها در بازی های آخری بوده که پرسپولیس توانسته با به دست آوردن آن ها جام قهرمانی را به دست بیاورد. در این میان مهمترین این بردها هم در لیگ اول، هفتم و بیست و دوم بوده است. در این سه لیگ پرسپولیس تا آخرین هفته باید بازی ها را برنده می شد و در نهایت هم با نتایجی که در این سه دوره به دست آورد به این مهم با علی پروین (لیگ اول)، افشین قطبی (لیگ هفتم) و یحیی گل محمدی (لیگ بیست و دوم) دست یافت.

مثل برانکو نباید بود

همان طور که گفته شد در هشت دوره ای که پرسپولیس توانسته جام قهرمانی را بالای سر ببرد، در بیشتر بازی ها برنده بوده است. با این حال مساله مهم این است که شاگردان اوسمار در این الگو برداری به هیچ وجه نباید به برانکو و قهرمانی های او در لیگ های شانزدهم، هفدهم و هجدهم نگاه کنند. جایی که پرسپولیس در دو بازی آخر بیشتر مساوی یا باخت داده و این هم یک دلیل روشن بود. در این ادوار تیم برانکو با توجه به قطعیت قهرمانی های پرسپولیس از چند هفته قبل نیازی به نتیجه گیری در بازی های باقی مانده نداشت. این مساله یعنی شاگردان اوسمار باید مثل علی پروین در لیگ نخست که در بازی آخر فجرسپاسی را برد و استقلال در خانه ملوان باخت، یا لیگ هفتم با افشین قطبی که کار قهرمانی به بازی آخر و بازی با سپاهان کشید که پرسپولیس 2 بر یک برنده شد و در نهایت لیگ بیست و دوم که شکست سپاهان مقابل ملوان کار را برای رسیدن پرسپولیس و قهرمانی هموار کرد. پرسپولیس در دوره هایی که این سه مربی کار را برعهده داشتند برنده دو بازی آخر بوده است. موضوعی که حالا شاگردان اوسمار به آن احتیاج دارند و باید از این فرمول بهره ببرند.