روزنامه گل

محمدرضا تهرانی - رمضان ونوروز، یک چیز مشترک در اذهان تداعی می کند که رمضان جشن بندگی خدا وعبادت و تمرین خودسازی در این ماه رحمت است.نوروز هم جشن تحویل سال و دید و بازدید ها و رمضان ماه مبارک و جشن بازگشت به فطرت خویش، و هردو نوعی خانه تکانی است.«نوروز»، خانه تکانی فیزیکی خانه وکاشانه و «رمضان» خانه تکانی دل وروح را می تکانیم !ماه مبارک رمضان که از مهمترین ایام سال است به مثابه یک گستره آمادگی برای ورزشی هاست که از تمامی فضای آن تقوا وخانه تکانیِ روح می بارد. ورزشکاری که روزه می گیرد، از طریق تزکیه به قدرت معنوی می رسد، چون می تواند طی یک برنامه زمان بندی شده مدوّن یک ماهه، ضمن بازنگری به احوال وعملکرد ها ی گذشته خود به طور منظم و مستمر به پرورش بعد روحانی ومعنوی خویش بپردازد و با امساک از ارضای پاره‌ای از غرایز خود نظیر تشنگی و گرسنگی در طول روز ضمن تامین سلامت جسمانی، خود را از نظر روحی نيز از دامِ وسوسه‌هایی که منشا ارتکاب بسیاری از لغزش های فردی و اجتماعی وایجاد اختلالات روانی است، دور نگه دارد و جسم و جان خود را به دست معنویت می سپارد تا از هر گونه بی نظمی که در مسیر انسانيت انسان وسلامت روان او در جریان زندگی صورت می گیرد، مصون بماند.

فریضه روزه می تواند خود منشأ ایجاد انگیزه های ديگری مانند خویشتن داری افزایش صبر و بردباری و مقاومت در ورزشکار وایجاد رشد عاطفی بیشتر به سوی معبود یگانه والبته مناسب با مردم باشد.روزه می تواند نه تنها موجب اعتدال کنترل و انگیزه‌های اصلی شود، بلکه فراتر از آن تمامی انگیزه‌های اکتسابی انسانی مثل انواع عادات، ترس ها، نفع طلبی ها، حسد، کینه و … را در کنترل خود در آورده و با تعديل آن ها، فرد را به سوی کمال مطلق به حرکت در آورده وآرامش درونی را برای او به ارمغان آورد.

روزه بهترین عامل تقویت کننده قوای روحانی و تعضیف کننده سرکشی های نفسانی است و آدمی را از طغیان و ارتکاب معصیت باز می دارد و جنبه های معنوی انسان را تقویت می کند.روزه برای ورزشکاران نه تنها اشکالی ندارد، بلکه بسیار مفید و سازنده است، زیرا روزه هم معنویت می آورد و هم اراده‌ انسان را قوی می کند.ورزشکاری که خود را مهمان خدا می داند ، ذات باریتعالی را همواره ودر همه لحظات شاهد وناظر بر اعمال ورفتار خود می داند ونهایتا با قلبی آرام ومطمئن واراده ای استوار و آهنين عمل کرده وخدا را همواره حامی، یار و یاور خود می داند و در نتیجه در میادین ورزشی حریفان قدَر وبزرگ را در ذهن و روان خود ضعیف و کوچک می شمارد.

ورزشکاری که پس از یک تمرین سخت وطاقت فرسا با انگیزه‌های الهی و معنوی در مقابل فشارهای نفس خود برای نوشیدن آب مقاومت می کند واین خواسته را مهار کرده و در کنترل خود در آورده، عملا تمرين تقوا کرده است ويا ورزشکاری که در عین گرسنگی وبا توجه به این که همه چیز در دسترس او است، از خوردن خودداری می کند، عملا وجود خویش را به پرهیزکاری عادت داده است.

کوتاه سخن؛ ماه مبارک رمضان وروزه داشتن در واقع به‌ مثابه تمرینات ویژه ای برای ورزشکاران است تا ورزیدگی های لازم را پیدا کنند و در مقابل تمامی وسوسه های شیطانی توان مقاومت وایستادگی را به دست آورند.